What You Give a Woman
Popular posts from this blog
Done
I don’t know why I am so ungrateful of having a job and a big salary. Sa hirap humanap ng trabaho ngayon, tinatamad pa din ako pumasok sa opisina. Malamang dahil sawa na ako sa pagsagot at pagkausap ng mga foreigners sa telepono. Sa tuwing sasagi sa isip ko kung gaano kalaki ang tulong ng sahod ko sa pamilya ko, parang yun na lang ang nagbibigay sa akin ng lakas para ganahan pumasok. Hindi naman ako maluhong tao kaya malaki ang sobra ng sahod ko sa isang kinsenas. Hirap na talaga ako sa pagpasok ng gabi. Siguro magiging sign lang na kailangan ko na tumigil pag tinawagan ako ng isa sa mga kompanya na pinasahan ko ng resume ko. Balak ko na din kasi na humanap ng trabaho na mainam sa kurso na tinapos ko. Meron pa ring relasyon ang trabaho ko ngayon sa kurso ko dahil support ako ng isang accounting software. Yun nga lang, kailangan kong pumasok ng gabi para magtrabaho. Nakakapagod talaga kasi. Dalawang taon ko nang ginagawa ito. Habang naghihintay ako ng tawag, heto susulat ko ...
nakakaiyak na tsinelas :(
Hindi ko akalain na pati tsinelas, mapapaiyak ako... Umalis ako kanina, sinamahan ko si mama sa Puregold, tapos, dumaan ng SM Taytay. Pagkauwi ko, pumasok ako ng bahay, at bigla na lang napasigaw si Dre, at ang sinabi "Juvy, ang tsinelas mo!!!" Grabe talaga ang kaba na naramdaman ko. Paglabas ko na bahay, nakita ko ang paborito kong tsinelas, putol na! :( Kinagat siya ni Kali, ang askal-dalmatian dog namin. haay! naku, si KALI TALAGA!!! super kulit mo!!!!! Ito kasi ang una kong mamahaling tsinelas e, at abot sa isang taon ko na syang gamit, at hindi pa rin mukhang luma! haaay! Putol na siya!!! Hindi na sila magkakasama ulit! May isa pa ako, pero hindi ko siya favorite eh. Haay, kakasabi ko kay JR na bibili na ako ng bago, ayan, nagkatotoo, kailangan ko na ulit bumili ng bagong black na tsinelas. Islander o Planet na lang kaya? pero promise, naiyak talaga ako...
Comments